Jeugdproduct marie detruyer op bezoek met OHL

Zaterdag ontvangen onze Ladies om 16u00 herfstkampioen OH Leuven. Een ideale gelegenheid voor heel wat clubmensen om Marie Detruyer (17) nog eens aan het werk te zien. Tussen 2014 en 2019 maakte ze deel uit van onze Eendracht-jeugd, nu speelt de Dilbeekse zich wekelijks in de kijker in de Scooore Super League en met de jonge Red Flames.

DE ONTDEKKING VAN MARIE

Onze ex-speler en -jeugdcoach Michaël De Meyst speelde een belangrijke rol in de komst van Marie naar Zandberg. “Ze was 10 toen ze met enkele ploegmaats van Beersel-Drogenbos aan een training bij Voetbalacademie-Net in het Osbroek deelnam. Ik heb het zelden meegemaakt maar iedereen was meteen erg onder de indruk van wat ze met een bal kon. Men dacht dat Marie een jongen was. We namen mettertijd filmpjes op met haar om technische oefeningen te demonstreren. Die worden nu nog steeds gebruikt.”

EERSTE MEISJE IN DE JONGENSPLOEGEN

Voor ontdekker ‘Mich’ was de link met Eendracht Aalst snel gemaakt. Haar aansluiten was echter niet vanzelfsprekend. “Toen zat het gewoon nog niet in de cultuur van de club om meisjes te detecteren. Het was een nieuwe wereld. Ik heb wel wat moeite moeten doen om Marie bij Den Iendracht binnen te loodsen. Na 1 training was iedereen echter meteen overtuigd van haar uitzonderlijke talent. Ze heeft ook altijd op leeftijd gespeeld, wat al een blijk gaf van haar kwaliteiten. Zo werd Marie het allereerste meisje in onze jongensploegen en kreeg ze veel aandacht.”

Ook Marie zelf laten we aan het woord. “Eendracht Aalst is zeer belangrijk geweest in mijn nog prille carrière. Ik heb er veel bijgeleerd en de basis gelegd waarop kon verder gebouwd worden. Op mijn eerste testtraining had ik al door het enige meisje te zijn op het hele jeugdcomplex. Hoewel er al telefoon kwam dat er geen tweede test meer nodig was en ik mocht aansluiten, gaf ik thuis aan niet meer terug te willen. Mijn ouders hebben mij toch overtuigd en na de volgende training zat het gevoel al beter. Ik werd er goed opgevangen. Na mij kwamen ook nog Lyndsey Van Belle (nu AA Gent Ladies) en Debby Coenraets (nu ook bij OHL) bij de Eendracht-jeugd.”

DE STAP NAAR DE LADIES

Huidig TVJO Gunther Ingels pikt in. “Meisjes krijgen dezelfde kansen dan jongens. Als in onze scouting een meisje opvalt, zal ze evengoed genoteerd worden. De instroom is wel kleiner. We hebben momenteel 6 meisjes in onze jeugdwerking, waarvan de meeste op leeftijd spelen. We merken wel dat ze steeds vroeger gecontacteerd worden door meisjeswerkingen (OHL, KV Mechelen,..), hoewel het een voorsprong geeft als je langer bij de jongensploegen kan meedraaien. Toen de Ladies ons polsten naar Marie hebben we daar positief op gereageerd. Het was dus zeker een optie maar omwille van haar studies koos ze voor het project van de Yellow Flames. Het is evident, als een meisje kan doorbreken tot onze bovenbouw, dat er eerst met de Ladies gesproken wordt. Zo kunnen we de meisjes nog langer aan onze club binden.”

DE INTELLIGENTSTE OP HET VELD

Bij de U14 had De Meyst haar zelf onder zijn hoede als opleider en debuteerde Marie in de nationale jeugdploegen. “Uit de beginperiode herinner ik mij haar als heel timide. Tussen de lijnen was ze als nummer 10 de meest intelligente van allemaal en stak ze er bovenuit. De jongens waren krachtiger maar Marie was slim genoeg om uit het duel te spelen. Op trainingen en wedstrijden altijd zeer gedreven. Een mooie voetbalstijl ook. We mogen met Eendracht Aalst fier zijn dat we bijgedragen hebben aan de ontwikkeling van een speelster van dat niveau. Het deed deugd bij het vertrek dat Marie en haar familie de appreciatie naar ons toe nog eens benadrukten.”

ZOEKEN NAAR WERKPUNTEN

Kristof Callebaut was de laatste Eendracht-coach van Marie. “We speelden met de U15 op het hoogste IP-niveau kampioen dat jaar. Het was de lichting van doelman Robbe Beerens, die nu opgenomen werd in de A-kern. Marie was een rustig persoon, die stevig in haar schoenen stond en zich amuseerde binnen het team. Op het veld was ze een leider, die het spel naar zich toe trok. Ze behoorde wekelijks tot de uitblinkers. Techniek, tweevoetig, overzicht, vista, een uitstekende trap en pass, ze had het allemaal al in zich op die leeftijd. Een complete speelster. Ik heb nog eens gezocht naar haar werkpunten maar die niet gevonden. Het lag binnen de verwachtingen dat ze ver zou komen.”

TRANEN NA HET AFSCHEID

In juni 2019 volgde het afscheid van wit en zwart. Kristof gaat verder: “Ze mocht absoluut blijven want ook bij de U16 zou Marie nog een meerwaarde geweest zijn, wat toch bijzonder is. Maar ze besliste om de stap naar het meisjesvoetbal te zetten en op één van de aangeboden projecten in te gaan. Op een internationaal tornooi in Nederland kreeg ze voor de finale en haar laatste wedstrijd de aanvoerdersband van onze kapitein. We wonnen met strafschoppen. Haar wedstrijdshirt en de beker kreeg ze mee naar huis. Uiterlijk bleef ze er misschien onbewogen bij maar innerlijk moet het zeker wat losgemaakt hebben.”

De emoties bij Marie kwamen net iets later. “Er was de euforie om onze tornooiwinst maar nadien ben ik bij mijn ouders toch in tranen uitgebarsten en was ik echt down. Ik dacht de vriendengroep, waarmee ik 5 jaar samenspeelde, nooit meer terug te zien. Ze waren ook steeds beschermend over mij geweest en daar kwam een einde aan.” Marie werd in Aalst ook nog getraind door Mario De Rijck, Milan De Nul, Stef Meert en haar broer Jens Detruyer. “Ik wil ook Kevin Geeroms bedanken omdat hij er steevast voor zorgde dat ik apart kon douchen.” Kevin geeft mee dat Marie altijd in de pas liep, zeer vriendelijk en gedisciplineerd was. De laatste momenten in het Eendracht-shirt tijdens een internationaal tornooi in Nederland.[/caption]

COMBINATIE VOETBAL-STUDIES

Marie voelde zich goed in Aalst. “Ik wilde er ook blijven maar mijn school in Dilbeek was niet afgestemd op topsport. Af en toe was ik ook weg met de nationale ploeg. Die combinatie verliep moeizaam en ik moest steeds lessen inhalen. In Leuven kreeg ik een aanbod van de Yellow Flames en kon ik aan de Topsportschool nog extra trainingen krijgen. Dat was de perfecte oplossing. Na een jaartje bij de beloften van AA Gent ging ik sinds 2020 ook voor OHL spelen. Ik heb nog een contract van 2 jaar en ga volgend jaar in Leuven verder studeren. De nationale A-ploeg is een droom en als ik op latere leeftijd de kans krijg om naar het buitenland te gaan, wil ik die zeker grijpen. Ik wil zo lang mogelijk met plezier blijven voetballen.”

TERUG IN AALST

Hoe kijkt Marie naar de verrichtingen van onze Eendracht Aalst Ladies? “Met de beloften van AA Gent was het in 2019 een lastige opgave tegen Aalst, dat verdiend kampioen speelde en naar de Super League promoveerde. Ze proberen nu stappen te zetten en elk jaar beter te worden. Als amateurclub is dat geen sinecure, maar de club draagt bij aan de opgang van het vrouwenvoetbal en dat is mooi.” Zaterdag speelt ze voor het eerst in het Pierre Cornelisstadion. “Het is inderdaad speciaal voor mij om er eens te spelen. Als kind liep ik op het veld bij de jeugdvoorstellingen en zag ik de geweldige sfeer bij de wedstrijden van de mannen. Ik heb ook een carnavalsmatch meegemaakt. De band met de club zal altijd blijven. Vorig seizoen viel ik op de laatste training nog geblesseerd uit maar nu zal ik er normaal gezien bijzijn. Komen er van mijn jeugdcoaches en ex-ploegmaats kijken? Extra druk!”, besluit Marie met een knipoog.

We blijven de prestaties van Marie met bijzondere aandacht volgen en wensen haar nog veel succes toe! Eendracht Aalst Ladies – OHL Women, zaterdag om 16u00 in het Pierre Cornelisstadion.

Interviews: Kenneth Demaret